روان شناسی رشد

روان شناسی رشد علمی است که جریان تحولات و تغییرات (کمی و کیفی) جسمی، ذهنی، عاطفی و عملکرد فرد را در طول عمر از لحظه تولد (از لحظه انعقاد نطفه) تا هنگام مرگ مطالعه می‌کند.بسیاری از رفتارها از سلسله مراتب رشد پیروی می کنند.کودکان شیرخواره به سوی چیزی دست دراز می کنند که نمی توانند آن را بردارند. کودکان نوپا نیز پیش از آنکه بتوانند بدوند راه می روند و پیش از آنکه جمله سازی نمایند واژه ها را تلفظ می کنند و به کار می برند. همچنین، پیش از آنکه به مفهوم اعداد پی ببرند به شمردن آنها می پردازند.رشد جریانی است که به صورت مراحل پیوسته ظاهر می‌شود. هر مرحله به صورت طرح و سازمان متفاوتی از تکرار جریان‌های مرحلهٔ قبل است. الگوهای قبلی را می‌توان مقدمه‌ای دانست که به عنوان جزئی از سطح رشد بعدی در می‌آیند.موجودات زنده همه رشد می کنند، رشد یعنی بزرگ شدن و این یا از لحاظ ساختمان بدن است یعنی این که اندام و شکل ظاهری ما در حال کامل شدن می باشد و یا از لحاظ قدرت بر انجام دادن کارها.نیروهایی که سبب رشد موجود زنده می شوند بیشتر در بدن خود نهفته اند از این رو، آنها را خصوصیات موروثی نامیده اند. مطالعه علمی رشد انسان، به دنبال درک و تشریح چگونگی و چرایی تغییراتی است که افراد در طول زندگیشان می‌کنند. این مطالعه، تمام جنبه‌های رشد انسان، شامل رشد جسمی، هیجانی، ذهنی، اجتماعی، ادراکی و شخصیتی را در برمی‌گیرد. مطالعه علمی رشد، نه تنها برای روان‌شناسی بلکه برای جامعه‌شناسی، آموزش و بهداشت نیز اهمیت دارد. منظور از رشد، تنها جنبه‌های جسمی و فیزیولوژیکی آن نیست بلکه جنبه‌های شناختی و اجتماعی مرتبط با آن نیز می‌باشد. روان شناسی رشد یکی از رشته های روان شناسی است که از آغاز علم روان شناسی،به اهمیت آن در درک مسائل روان شناختی انسان از نوزادی تا پیری و همچنین پیشرفت این علم تاکید شده است.اکنون روان شناسی رشد رشته ای بنیادی در روان شناسی است که همه رشته های روان شناسی به یافته های آن نیازمندند.زیرا فهم فرآیند تحول و عوامل موثر در همه فعالیت های روان شناختی به دانش روان شناسی رشد نیاز دارد.علاوه بر آن دستیابی به استانداردهای روان شناختی سنین مختلف در چارچوب این رشته مقدور می شود.